هنر خلبان این است که هواپیما را آرام در محلی مشخص و با سرعتی خاص روی باند فرودگاه بنشاند. اگر باد جانبی خیلی قوی باشد، سکان هدایت باید بسرعت وارد عمل شود. وقتی هواپیما با زمین تماس میگیرد، سرعتش بیش از ۲۰۰ کیلو متر در ساعت بوده که این سرعت باید به شدت کاهش یابد؛ در غیر این صورت، هواپیما از باند خارج میشود. با این کار بالچهها بلند میشوند و زمینهی ترمز در هواپیما را فراهم میکنند. خلبان نیروی رانش موتور را کاملا معکوس میکند طوری که صدای موتور به گوش میرسد. زیرا سرعت هواپیما بایستی بطور کامل کم شده و در نتیجه چنین صدایی ایجاد میشود. خلبان با پدال گاز، مسیر گازهای خروجی موتورها را عوض میکند که به این کار نیروی رانش معکوس میگویند. بدین ترتیب نیروی موتورها در جهت مخالف و به صورت یک ترمز عمل میکند. از طرف دیگر، چرخهای هواپیما، مانند یک خودرو، دارای ترمز هستند، اما این ترمزها وارد عمل نمیشوند مگر زمانی که سرعت هواپیما بسیار کم شود. خلبان زمانی از آن ها استفاده میکند که بخواهد بطور کامل هواپیما را متوقف کند.
بنزین مصرفی یک هواپیما
مصرف بنزین یک هواپیما به طول پرواز بستگی دارد. شاید تصور کنید که کافی است فقط مقصد و مسافت را دانست، اما دانستن این مساله همیشه کافی نیست. یک پرواز لوس آنجلس- بروکسل را در نظر بگیرید؛ در طول پرواز، وزش باد شدید در جهت مخالف مانع پیشروی هواپیما میشود و در نتیجه مصرف سوخت نیز بالا میرود. حال در نظر بگیرید که فرودگاه بروکسل هم غرق در مه باشد و هواپیما نتواند در این فرودگاه به زمین بنشیند، خلبان هم نمیتواند به طرف فرودگاه دیگری به طور مثال آمستردام تغییر جهت دهد. اما هواپیما باید به مدت نیم ساعت بر فراز این فرودگاه پرواز کند تا اجازه فرود بگیرد. زیرا فرودگاه مورد نظر ابتدا به هواپیماهایی اجازه فرود میدهد که قبلاً طبق برنامه هماهنگ شده اند.
برای یک هواپیما مصرف سوخت برحسب ساعت محاسبه میشود. یک جامبوجت حدود ۱۵۰۰۰ لیتر در ساعت سوخت مصرف می کند. مصرف سوخت یک هواپیما با 
موتور جت
مانند بویینگ ۷۲۷ در حدود ۵۰۰۰ لیتر در ساعت است. جالب است بدانیم که ظرفیت مخازن بنزین یا سوخت یک جامبوجت ۱۷۸۰۰۰ لیتر است که با این مقدار بنزین، یک ماشین میتواند پنج بار دور دنیا بچرخد.
کنترل پرواز، صعود، دوران و دور زدن هواپیما
کنترل پرواز: دم هواپیما دارای بال عمودی (به همراه سكان عمودی) و بال افقی (به همراه دو سكان افقی) است. وقتی موقعیت سكان عمودی و افقی توسط خلبان جابجا میشود، شكل مسیر باد روی بال ها تغییر میكند و در نتیجه دم حركت مینماید. سكان عمودی، هواپیما را به چپ و راست میچرخاند، اما سكان افقی، دم را به بالا و پایین برده و در نتیجه هواپیما بالا و پایین میرود. قسمتهای متحرك روی بالها معمولاً در خلاف جهت یكدیگر حركت میكنند، یكی به بالا و دیگری به پایین. این باعث میشود هواپیما حول محور طولی به گردش در آید، این موضوع برای دور زدن یكنواخت لازم است.
صعود: با پایین آوردن سکان افقی، دم به پایین رانده شده و نوک هواپیما بلند میشود. بدین ترتیب، زاویه بال افزایش یافته، نیروی بالابر بیشتری به هواپیما اعمال میشود و هواپیما بالا میرود.
دوران: همان طور كه در شكل نشان داده شده است، با بالابردن بالچه چپی، نیروی بالابر كاهش مییابد، در حالی كه با پایین آوردن بالچه راستی، نیروی بالابر افزایش مییابد. تفاوت در نیروی بالابر باعث میشود تا هواپیما دوران كند.
دورزدن: با چرخاندن سکان عمودی به سمت چپ، دم به سمت راست رفته و نوک هواپیما به چپ منحرف میشود. وقتی هواپیما به سمت چپ میچرخد، بالچهها باعث دوران آن میشوند تا هواپیما به طور یکنواخت دور بزند.
نظرات شما عزیزان:
تبادل
لینک هوشمند
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
آمار
وبلاگ:
